İnsan çoğu zaman şu uçsuz bucaksız evrende milyonlarca kendine benzeyen türdeşi olmasına rağmen onca canlı arasında aslında sadece tek başına , yalnız olan bir canlıdan ibaret gibi geliyor bana şu sıralar.
Dert dediğimiz çoğu bir süre sonra saçma gelecek bazısı hiç değmeyecek ve bazısı da unutulup gidecek olan basit yaşantılarımız arasında sanki bir bataklıktaymışçasına dibe doğru ilerlemekteyiz gibi geliyor işte şu sıra .
Artık karanlığın ardından elbet güneş doğar demeyi de yakıştıramıyorum kendime,
onun yerine güneş de elbet batacak demeyi yeğliyorum şu aralar
bazen kızıyorum da kendime sanki tüm bunları ben yapmamışımcasına
bazen de sorguluyorum elbet olduğum yeri gideceğim yeri ve hissettiklerimi
ama yollar yine buraya ,
tarihin bu henüz tozlanmamış , yıpranmamış, masum sayfalarına yazılan , ileride çoğu anlamsız ve saçma gelecek yazılara çıkıyor
ama yine de yazmaya devam ediyorum fütursuzca ,
çünkü geleceğe dair kaybedemediğim şu anlamsız inancım beni her daim yaşama sürüklüyor ve belki de çoğu şeyi anlamlı kılıyor
içimde kelimelerle ifade edemediğim onca burukluk ve onca duygu var ki bu karmaşıklığın içerisinde bende kayboluyorum zaman zaman
ve şimdi o zamanlardan birine noktayı koyma vakti
yada kim bilir belki de 3 nokta koyarım
. ...
07/09/2021
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder